Rodział V

Ojej, ostrzegam, ale mi ta notka niezbyt się podoba xD  Ale, mam nadzieję że ją jakoś strawicie xD Ta notka była pisana w nocy, bo mnie nie będzie przez weekend, a obiecałem ze co tydzień będzie, więc dotrzymuję słowa, składam ją w wasze opiekuńcze i krytyczne dłonie :D

- Heeeej, spójrzcie co tam jest! – kolejna ekscytacja ze strony tego nadpobudliwego chłopaka o imieniu Damian. Z początku to mogło być nawet śmieszne, ale jeżeli co druga w porywach do trzeciej wystawy jest odbierana jako cudowne odkrycie, zaczyna to być nieco męczące.

- Co tam znowu wypatrzyłeś? – znudzony Rafał nawet nie ukrywał swojej irytacji.

- Patrz! – ekscytacja aż emanowała z niego całego .

- Co to je… - dalszej części zdania nie dano byłe poznać, ponieważ dowiedzieli się o co chodziło Damianowi. Na oknie sklepu muzycznego wisiał plakat reklamujący koncert System Of A Down. Bartek jako wielki fan aż zaniemówił. Damian najwidoczniej także interesuje się ich twórczością. Nie ma to jak trafić na lokatora który podziela nasze gusta muzyczne. Tak, jeden lokator, najwidoczniej Rafał nie podzielał ich szczęścia. Stał dalej z miną co najmniej znudzoną.

- O żesz! Koncert już za tydzień! Ciekawe czy są bilety?! Rafał idziesz z nami?

- Wiesz że ja nie lubię takiej muzyki – odrzekł Rafał – ale wy idźcie, ja na was poczekam.

Po chwili względny spokój właściciela tego sklepu został zakłócony przez dwóch chłopców w wieku na oko 17 lat. Jednak gdy tylko Zauważył potencjalnych klientów, na swej twarzy przywołał firmowy uśmiech.

- W czym mogę państwu pomóc? – Zapytał uprzejmie

- Chcieliśmy się zapytać czy są jeszcze w sprzedaży bilety na koncert

- Systemu?

- Tak, macie szczęście, w przeciągu dwóch dni prawie wszystkie bilety zostały wyprzedane. Zostały mi ostatnie cztery.

- Wystarczą nam dwa – odparł z uśmiechem Damian – mógłby pan je dla nas zachować? I jaka jest ich cena?

- Sto pięćdziesiąt złoty, mogę je wam przechować, oczywiście.

- Dobrze, jutro albo jeszcze dzisiaj się do pana zgłosimy z pieniędzmi – szczęście Bartka nie mogło ni odbić się na jego twarzy uśmiechem wielkim na pół twarzy – do widzenia! – rzucił na pożegnanie i wyszli ze sklepu.

- I? – zapytał Rafał

- Co „i”? – odparł inteligentnie Damian

- Macie te bilety?

- Aaaa, no tak, jutro mamy się po nie zgłosić – uśmiech nie schodził mu z twarzy. W końcu jego ulubiony zespół da koncert. Gdyby tego było mało da koncert tutaj!

- Dobra, chodźmy dalej. Chyba nie będziemy stać cały dzień pod tym sklepem

- Tak, tak, chodźmy. – Bartek wreszcie włączył się do dyskusji. Już za tydzień pójdzie na koncert!

- Zajdziemy na pizzę albo coś w tym stylu? Jestem głodny – Damian jak zwykle musiał dorzucić coś od siebie.

- Obiad w bursie już się skończył, a do kolacji jeszcze trochę zostało. Więc  możemy zajść. – Rafał jak zawsze musiał się namyśleć czy warto skorzystać z okazji na tak błahą przyjemność jak pizza czy chociażby hamburger.

- Gdzieś po drodze widziałem pizzerię, więc możemy zajść tam.

Droga w kierunku ich następnego postoju została spożytkowana w celu rozmowy Damiana i Bartka, którzy rozmawiali na temat twórczości ich idoli. Ulubioną piosenką Damiana było Bounce, a Bartka Lonely Day, jak widać piosenki odzwierciedlają ich charaktery. Rafał szedł obok nich, nie włączając się do dyskusji. Gdy dotarli na miejsce, wszyscy jednogłośnie postanowili kupić jedną pizzę o rozmiarze XL, smak Hawajski. W ramach rekompensaty koncertu, kupili po drodze Rafałowi nowy szkicownik. Po kolacji w bursie wrócili do pokoju porozmawiać, pograli chwilę w karty, potem Rafał dał się ponieść swojej pasji, a Damian z Bartkiem zaczęli rozmawiać o muzyce, i rozmyślając co zagrają ich idole. Koniec końców, dla każdego ten dzień był udany. Pieniądze na ten miesiąc nieco się uszczuplą, ale czego się nie robi dla ukochanego zespołu?