Rozdział IV

W dzisiejszej notce nie będzie się nic działo, raczej takie zwykłe poranne czynności, może takie małe opisy, wyglądu i zachować a także z lekka charakteru naszych bohaterów, więc nie będzie to raczej stracony czas na czytaniu, lecz nie przedłużam.

Zawsze najcięższą czynnością poranną wydaje się podniesienie z łóżka. Lecz co można zrobić, gdy pierwszymi dźwiękami o godzinie – o zgrozo – 5.30 jest dźwięk budzika nadpobudliwego 16’nasto latka, który to jest święcie przekonany że dzień bez ćwiczeń porannych to dzień stracony. No dobrze, sport to zdrowie, każdy to wie, ale nie musi budzić wszystkich w pokoju, aby nie na całym piętrze tak?! Ale co poradzić, Damian, widząc ze „niechcący” obudził Bartka nie mógł się powstrzymać od wyciągnięcia go z wyra i zacząć ćwiczenia, na początku skłony, rozciągnięcia, przez różne siady w tym płotkarski, kończąc na brzuszkach i pompkach. Rafał obudził się i położył praktycznie w tej samej chwili, gdy zobaczył dwie postacie, odwrócone do niego tyłem i wykonujące skłony, które z jego perspektywy wyglądały, jakby po prostu, miały go głęboko w poważaniu. Po zakończonych ćwiczeniach Damian szybko – tym razem od razu zaopatrzywszy się w niezbędniki takie jak ubrania – poszedł pod prysznic, Bartek w tym czasie przygotował swoje ubrania. Rafał natomiast wolał jeszcze po obściskiwać się z Morfeuszem. Po krótkiej chwili którą mógł wziąć za 12min, ponieważ w radiu które włączył, zdążyły się skończyć trzy piosenki, łazienka została zwolniona, a Damian, czysty pachnący, a także przebrany w ubrania do szkoły, składające się z granatowych jeansów i niebiesko-białej koszuli w kratkę, zaczął budzić Rafała. Bartek po wejściu do łazienki zdołał wyczuć słodki zapach truskawek. Sam odkręcił wodę i zaczął się myć. Po zakończeniu tych prostych czynności jak umycie i wykorzystania ręcznika do celów higienicznych, przebrał się wybrane wcześniej ubranie. Czarne spodnie opinały jego nogi, a ciemny podkoszulek jego tors. Przed lustrem zaczął układać swoje niesforne włosy, umył zęby i wyszedł z łazienki wpuszczając do niej Rafała. Zdenerwowany, ale także rozbudzony na dobre wszedł do łazienki trzaskając drzwiami. Zdezorientowany Bartek spojrzał na pokładającego się ze śmiechu na łóżku Damiana. Po uspokojeniu się powiedział mu że Rafał ma łaskotki. Reszty nie musiał mówić, przecież łatwo się domyśleć. Gdy wszyscy byli gotowi o godzinie 7.20 zeszli na śniadanie. Po spożyciu czegoś co trudno zakwalifikować pod kategorię „jedzenie” wrócili po książki i skierowali się na lekcje. Matematyka z panem Piotrem minęła szybko, powtarzane co roku zasady PSO i tym podobne były nudne i wszyscy je znali. Każdy zajął się poznaniem nowych rówieśników. Okazało się że jak zawsze, w każdej klasie, mieli klasowego błazna – Łukasza, klasowego chojraka – Michała a także kujona bez życia, skrytego w sobie i książkach – Kubę, reszta to po prostu szare myszki, które nie chcą, lub nie mogą, być w centrum uwagi. Reszta lekcji minęła tak samo, więc wrócili do pokoju bez żadnych zadań, więc mieli wolne popołudnie, więc wyszli na miasto, trzeba poznać w końcu nową miejscowość na całe trzy lata.

Ok, notka krótka, ale wen mnie zostawił, poszedł chyba z naszymi bohaterami na miasto xD Postaram się to naprawić w kolejnych notkach J

Pozdrawiam